Bu yazıya mavili bir başlık bulamadım.

Selam dostlar.

Ben "bu yaz çok planım var" diyerek hiçbir şey yapmadan bir ay geçirmiş çok muhterem Mavi Kartozu, öldüğümü sanmamanız için güncel yazmaya karar verdim.

Taşındığımdan beri çok meşgulüm ve meşgul olamayacak kadar tembel biri olduğum için bu meşguliyetime engel olamıyorum, onunla beraber sürükleniyorum. Bu yüzden analizini yazmak istediğim diziyi bitiremiyorum, izlemek istediğim filmleri izleyemiyorum. Haliyle blogum yeniden hayaletleriyle baş başa kalmak zorunda kaldı.

Peki nedir benim bu bitmek bilmeyen meşguliyetim? Aslında pek bir şey değil. En büyük sebebin memleketime taşınmak olduğunu söyleyebilirim çünkü kan bağım olan insanların yüzde doksanı burada yaşıyor ve yaz aylarında olduğumuz için sürekli olarak onlarla görüşüyoruz. Evden çıkmadığım bir güncük bile yok, ki bu benim ayakkabı giymeyi sevmeyen yapıma çok ters düşüyor.

Haliyle evde kendi kendime bir şeyler yapmayı özlüyorum. Ama eve girince yapmak istediğim şeyler o kadar çok oluyor ki sonunda düşünmekten yorulup yapmamaya karar veriyorum ve günü sadece oje sürerek kapatıyorum.

Tabii oje sürmek dışında az da olsa yapabildiğim şeyler var. Bol bol çeviri yapıyorum ve bir gece ansızın zamanlama öğrendim. Kendime yeni şarkılar buluyorum. Tam zamanlı netizenlik yapıyorum -her zamanki gibi-

Eğer bu yazıyı 15 gün önce yazsaydım o zaman size mutlu mutlu "kitap okuyorummmmmm!!!!!" diyebilirdim ama bu sıcaklar yüzünden kitap da okuyamıyorum. Gerçi sıcaklar bahane, beynimin henüz bu sınav stresini tam atlatamadığını düşünüyorum. Bu yüzden kitap okumak için odaklanmak hala çok zor, ama bunu daha sonra halledeceğim.

ÇÜNKÜ ÜNİVERSİTEYİ KAZANDIM ve kocaman bir kütüphanesi var.

Aslında her şey yolunda. Sadece CNBLUE ve VIXX durgunluk döneminde oldukları için biraz depresyona giriyorum arada, o kadar. Bir de çokça çamaşır astığım için.

Ah bir de... Arada bir girip kendi blogumu okuyorum. Ben bu blogu üç yıl önce açtım dostlar. Üç yıl önce bu blogtan beklentilerim çok, çok, çook farklıydı. Tabiri caizse popüler olmak istiyordum, insanlar ben yazı yazayım diye deli gibi beklesin istiyordum. Yazı yazdığımda bir sürü yorum gelsin istiyordum, insanlar orada burada benden bahsetsin istiyordum. Üç yıl geçtiği için utanmadan söyleyebiliyorum bunları size. Anlayın istiyorum, üç yıl önceki Mavi'yle şimdiki Mavi arasındaki farkı görün. Üç koca yıl, çok şey değiştiriyor.

Ben öyle istediğim kadar popüler bir blog olamadım ama gelin görün ki artık o popülerliği de istemiyorum zaten. Bu blogun amacı artık popüler biri olmak değil. Bu blog artık kalbimi açabileceğim, doğuştan içimde olduğunu bildiğim boşluğun üstünü örtebileceğim, içimde birikenleri akıtabileceğim ve sevdiğim şeyleri paylaşabileceğim bir yer. Bu blog benim ikinci evim ve siz, blogumun hayaletleri, benim evimin en güzel misafirlerisiniz.

Son zamanlarda blogun istatistiklerine bakarken çok sık gördüğüm bir olay var. Bir gün içinde 100'den fazla tık aldığım günler çok oluyor. O günler, birinin bloguma girip nerdeyse bütün yazılara tek tek baktığı günler. Ve o insanlara söylemek istediğim bir şey var.

"Mavi'nin evine hoş geldiniz. Lütfen eski yazılarımı çok dikkate almayın, olur mu? Çünkü ben değiştim ve eskiden söylediğim bazı şeyler geçerliliğini kaybetti. Hakkımda bir fikir edinmek istiyorsanız, lütfen daha yeni yazılarımı okuyun. Geldiğiniz için teşekkür ederim."
Yeni ziyaretçilerime yapmayı günlerdir planladığım konuşmayı da yaptığıma göre yavaş yavaş gideyim ben.
İzlediğim dizi bitmek üzere, iki bölümcük kaldı sadece. İzlemeyi planladığım bir film de var, o yüzden çok uzun süre beklemeyeceksiniz. Ama bana güzel filmler önerirseniz, tercihen dili Asya dillerinden olan filmler, çok güzel olur gerçekten. Böylece sizin istediğiniz filmler hakkında bir analiz yazabilirim belki! Çok fazla teklif geleceğini sanmıyorum ama bunu da buraya bırakayım dedim.
Ayrıca, 29'unda blogum 3 yaşına girecek ama bir kutlama yazısı yazmayı düşünmüyorum. Kutlamayı dördüncü yıl için planlıyorum. Sadece bilin istedim, bu güzel maviş evin doğum günü. Benim yuvam koskoca 3 yıl devirdi ehehe ^^
Bu yazıda çok fazla 3 dedim.
Artık bitmeli.
Kendinize iyi bakın.
Bu yazı için kapanış şarkımız çevirisini ve altyazısını benim yaptığım ilk şarkı: I'm Fine!
Ve evet! Biliyorum! Altyazı biraz ufak, görmesi zor ama lütfen benim için bir kez izleyin! Göstermekten gurur duyduğum bir şey bu.
Yazımı okuduğunuz ve benim gibi bir tembele katlanmaya devam ettiğiniz için teşekkürler. 
Mavi kalın ~