mavi'ye mektup - 2021'e veda ederken #5

merhaba,

nasıl oldu bu? mektuplara soru sorarak başlanmaz diye öğretmişlerdi çocukken ama sana sormadan duramayacağım ben. nasıl geldin buralara? nasıl böyle büyüdük?

2021'e de söyledim, sana da söyleyeceğim. tabii ki bir senede olup bitmedi bunların hepsi. önce ağacı diktik, sonra büyüsün diye su, güneş, besin verdik. nihayet meyve verdi ağacımız. mavi mavi, sulu, ısırması güzel yaz meyveleri.

bu sene en sevdiğin mevsimin kış olmadığını kabul ettin sen önce. ne kadar özgürleştiriciydi... artık yazlarla kışlar değişti senin için. değişimi kabul ederek büyüdün önce. sonra bir baktın ki bu değişim çok tatlı, çok heyecan verici. değiştikçe anladın ki aslında sen değişmiyordun. yalnızca seninle kendin arasındaki engel kalkmıştı. o puslu, soğuk, karanlık kış gitmişti. nereden bakarsan bak kır çiçekleriyle süslü, yemyeşil, tertemiz bir havası olan kendini görüyordun artık. çok güzel... çok güzeldin. çok güzelsin.

o kadar çok şey öğrendin ki hangi birini saysam bilemiyorum.

öncelikle kendini sevdiğin için teşekkür ederim. biliyorum, sen hep kendini seviyordun. ama önceleri kendini göremiyordun, dedim ya. kendini görüp de sevebildiğin için teşekkür ederim. tuhaflıklarıyla, kötülükleriyle ve güzellikleriyle onu kucakladığın için ve ona kendisini ifade edecek alanı verdiğin için. bedenini güvenle taşıdığın için. duygularını saklamadığın, sokaklarda dimdik yürüdüğün, kendine değer verdiğin, hayır demeyi öğrendiğin için. kendini koruduğun için ama kendini korurken kapatmadığın için... dengeyi bulduğun için.

son zamanlarda en çok söylediğin şey bambaşka biri olduğun.

sen sahiden bambaşka biri olarak çıkıyorsun bu seneden.

hala ne yaptığını pek bilmiyorsun belki. şimdi bile kendini üç kelimeyle tanımla deseler kafası karışık biri dersin. ama yine de ne yaptığını bilmeyen halinle bile özgüvenli durduğun için seninle gurur duyuyorum.

nasıl oldu bu?

ben hala bilmiyorum. gururla ve özlemle haykırıyorum. alnımın akıyla ve omuzlarım dik bitiyorum bu seneyi.

kimseye söyleyemedin ama ben biliyorum. çocukken bakıp özendiğin o kadınlardan biri olmayı başardın. nasıl? nasıl yaptın bunu? hep yapacağım diyordun ama inanıyor muydun gerçekten bunu yapabileceğine? hatırlamıyorum neye inanıp inanmadığımı.

beni tanımayan ben o kadar uzakta kaldı ki...

ilkokula giden sen şimdiki sana baksa ağzı açık kalırdı. demek yapabildim.

demek yapabildim.

demek yapabildim ben bunu.

yapabildim. kendimi beni asıl ismimle tanıyan insanlara mavi olarak tanıtabildim.

söylerken korktuğum gibi sesim de titremedi.

bana mavi dediklerinde heyecandan ne yapacağımı bilemedim.

ama ne yapacağımı bilemediğimden panik yapacağıma heyecanımı kucaklayıp sarıldım ona.

yapabildim.

utanıp sıkılmadan yüksek sesle konuşuyorum artık. saklamıyorum.

bir kere kendimi görünce onu saklayamayacağımı anladım zaten.

artık üstünü kara örtülerle örtsem de altından ışığı parlayacaktı. hem haksızlık insanlara, benim gördüğümü onlar da görmeliler.

demek yapabildim.

daha yapabileceğim ne çok şey var kim bilir.

hepsini yapacağım.

ve şimdiki halim o zamanki halime bakınca ağzı açık kalacak. diyecek ki,

demek yapabildim.

çünkü artık göğsümde saklanan biri değilim. ben bu göğüsüm, bu gövdeyim, bu bedenim ben. eskisi gibi gözlerim sakız olana kadar ağlıyorum, eskisi gibi çok küçük şeylere takılıyorum, eski bana benziyorum.

evet, tam da o sebepten. çünkü eski ben değildi o. bendim. üstünde kara örtüler olan ve ışığını göstermekten korkan ben...

teşekkür ederim.

yirminde öleceğine çok inanmıştın.

yaşadığın için çok teşekkür ederim.

bu sene baharı sevip ışıldayan mavi'yi görmeme izin verdiğin için teşekkür ederim.

ve yine buranın yolunu bulabildiğin için...

ne olduğunu anlamayan ilkokullu senin, yeşermeye çalışan ortaokullu senin, lisede karanlıkta yaşayan senin ve üniversitede ölmek isteyen senin ağzı bir karış açık kaldı.

demek yapabildin.

demek yapabildik.

demek yapabildim.

ve yapmaya devam edeceğim.

şimdi ağlamayı bırakıp kucaklaşalım.

sevgiyle,

mavi nihal.

2021 senesine mektup - 2021'e veda ederken #4

2021,

Sen tuhaf bir yıldın. Beni daha fazlası için heyecanlandırdın. Beni daha fazlası olabileceğine inandırdın. Bu sene çok sık düşündüm yirmi yaşıma girdiğim doğum günümü.

Ben yirmi yaşına girerken o sene öleceğim sanıyordum. Belki de ölmek istiyordum. İki türlü de günlerim bitmek üzere gibi geliyordu bana. Her şeye veda etmeye hazırlıyordum kendimi. O zaman teşekkür edeceğim bir tanecik şey bulamazdım. Neredeyse beş sene önceydi.

Şimdi ölmek üzere olduğuna inanıp kendisine o mektupları yazan kız teşekkür mektupları yazıyor hayatına ve ölmek isteyen o kızı tanıyamıyor.

Hayır, yalan söyledim.

Onu hala tanıyorum. Onu hep tanıyacağım. Bir tanıdık olarak kalacak benim için, hepsi o kadar.

2021, ben seninle yepyeni bir Mavi tanıdım. Öyle bir Mavi ki korktuklarının tam ortasına gidecek cesareti var. Öyle bir Mavi ki eskiden onu utandıran şeyler şimdi eğlendiriyor. Öyle bir Mavi ki insanları seviyor. İtiraf etmekten korkmuyor, ilgiyi ne kadar sevdiğini. Kendine güveniyor, inanıyor.

Hepsi senin sayende oldu diyemem aslında. Sen bu çiçeğin renklendiği yıldın yalnızca.

Yirminci yaş günümden beri büyüyorum. Sanki o sene doğmuşum. Belki de o sene ölmüşüm, mezarımda çiçekler olarak yeniden geliyorum hayata.

Beş sene sonra dönüp sana bakınca ne hissedeceğimi merak ediyorum. 2021 yılında ne yapmışım? Ne renkmiş çiçeklerim? Kimleri çok sevmişim? Kimler beni çok sevsin istemişim? Kimleri kaybetmişim? Kimleri kazanmışım?

Bunların hepsi önemli ama acaba beş sene sonra da bu kadar önemli olacaklar mı?

Daha güzel yıllarım olacak. Beni buna sen inandırdın.

Teşekkür ederim.

Seni bir kutu gibi kaldırıp bir rafa koymayacağım.

Dönüp dönüp bakacağım sana, söz.

Günü gününe kaydettiğim ilk yılsın sen. Belki de bu yüzden bu kadar sevdim seni ve belki de sen beni bu yüzden bu kadar sevdin. Seni benden başka günü gününe seven oldu mu? Bana birinin beni günü gününe sevmesini istemenin hiç tuhaf ya da abartılı olmadığını öğrettin, ben de seni öyle sevmeye çalıştım.

İyi günler, kötü günler, ama hep günler.

Senin günlerine minnettarım.

Sayının sonundaki bir rakam değişti diye günler bitmiyor, yaş günleri geldi diye Maviler ölmüyor. Öğrendim.

Devam.

Sayende hep devam etmek istiyorum.

Verdiğin ve aldığın her şey için teşekkür ederim.

Bana kaybettiklerim için minnettar olmayı da öğrettin.

Sevgiyle,

Mavi.

rıfkı'ya mektup - 2021'e veda ederken #3

küçük oğlum,

nerelerdesin? seni çok özledim.

hayatım senin sayende hiç geçeceğini düşünmediğim yollardan geçerek hiç varacağını düşünmediğim bir noktaya gelmişken sen gittin.

iyi misin? hala bu dünyada mısın? o keskin düşlerini, sivri hıslamalarını, kaplan pençelerini kullanıp hayatta kalmayı başarabildiğine inanıyorum. kendine arkadaşlar bulduğunu, özgürce bu şehrin sokaklarını ve topraklarını dolaştığını, yaşlı teyzelerin sana uzanan ellerine bana hiç sürtünmediğin kadar sevecen bir şekilde sürtündüğünü, hayvanseverlerin bıraktığı mamalarla karnını doyurduğunu, köpüşlerden koşup kaçtığını hayal ediyorum.

sağlıklı olduğunu, bazen bizi özlediğini... özlüyor musun? kediler özler mi? hiç bilmiyorum. ama ben insanım ve seni özlüyorum.

daha anacığına, belki de kardeşlerine doyamamışken o kutunun içinde yağmurdan ıslanmış halde evimize geldiğin günü hatırlıyorum. o günü içinde hissettiğin için mi yağmuru sevmezdin? geçen yağmur yağdığında seni düşünüp çok ağladım. yaşıyorsan kendine sığınacak bir yer bulmuşsundur sen, benim küçük aslanım.

daha iyi bir insan olmam için mükemmel bir sene verdin bana. analarından süt emen yavru kedileri gördükçe aklıma senin böyle bir şansının olmayışı geliyor hep. sokaklarda uyuklayan, koşturan, miyavlayan kedileri gördükçe seni hatırlıyorum.yüreğim merhametle doluyor. belki bencilce biliyorum ama ne zaman bir kedi okşasam, ne zaman bir kedinin karnını doyursam dua ediyorum. biri rıfkı'ya da aynı merhameti göstersin diye.

ama biliyorum, kimse seni beslemese de sen kendini beslersin. kimse seni sevmese de ayaklarının üstünde durabilirsin. daha önünü göremeyen küçük bir fareyken bile tüylerini kabartıp bana tıslayan sen, eminim bu hayatta tek başına olabilirsin.

bana ihtiyacın olduğunu hiçbir zaman düşünmedim.

bana hiç ihtiyacın olmasa da olur.

ama seni çok özledim.

tam bir sene boyunca yüreğimi tarifsiz, başka hiçbir şeye benzemeyen bir sevgiyle doldurdun. 2021 seninle güzeldi. seni veterinere götürdüğüm için özür dilerim, ayağına bastığım için, dışarı çıkmak istediğinde bazen izin vermediğim için.

ama tabağına yemek koyarken en sevdiğin sarı parçalardan birini sana koklatana kadar yemeye başlamadığın için teşekkür ederim. her gün bir kerecik de olsa sözümü dinliyormuş gibi hissettirdiğin, bütün gün birbirimizi görmediğimizde seni istediğim kadar öpmeme izin verdiğin, sabahları günaydın dememe, geceleri iyi geceler diyerek okşamama izin verdiğin için teşekkür ederim.

bir tam sene yanımda kaldığın için teşekkür ederim.

çünkü bazılarının o kadar da şanslı olmadığını üzülerek görüyorum.

umarım özgürsündür, mutlusundur. karnın toktur ve üşümüyorsundur.

umarım hala bu dünyadasındır.

ben bu mektubu yayınlamadan dönsen çok komik olurdu.

ama dön diye beklemeyeceğim.

çünkü ben beklesem de beklemesem de sen ne istersen onu yapacaksın.

aptal çocuğum benim, küçük canavarım.

seni seviyorum.

beni başka bir benle tanıştırdığın için teşekkür ederim.

sakız kokulu küçük başından öperim.

kendin gelmesen de, gelemesen de, hatıran hep benimle olacak.

annen,

mavi.

arkadaşlarıma mektup - 2021'e veda ederken #1

Merhaba canikolarım ve bebişlerim,

Bu sene size en çok böyle seslenmeyi sevdim sanırım. Bu mektubu her birinizin üstüne alınacağı ama bazılarınızın bazı cümleleri özellikle anlayacağı şekilde yazmaya çalışacağım. Hangi sırayla günyüzüne çıkacaklar bilmiyorum, ama ilk sizin mektubunuzu yazıyorum.

Her şeyden önce teşekkür ederim. Hepinize ve her birinize. Bu mektubu yazmak istememin en büyük sebebi size olan minnettarlığımdı.

Yani bir Mavi'ye şekillendiğim bu seneyi siz olmasaydınız bu kadar alnı açık ve yüzü ak bir şekilde bitirebilir miydim, bilmiyorum. Bunu hep biliyordum ama bu sene kelimelere dökecek kadar iyi anladım ki insanın bir destek sistemi, düşerken yere çakılmasını engelleyecek, kalın halatlardan örülmüş bir ağı olmadığı zaman kafasını asfalta vurup beynini dağıtması çok çok kolay. Siz benim destek sistemimsiniz.

Bu sene hiç var olmayacağını sandığım, sadece bende veya benim bedenimde değil gerçekte kanlı canlı karşımda hiç göremeyeceğimi düşündüğüm bir hayalin cana gelmiş hali olduğumu düşünmeyi çok seviyorum. Ama bunu asla sizsiz başaramazdım.

Her konuyu didik didik düşünüp kılı kırk yarıp düşündüğümden daha çok konuşup belki de sizi hiç ilgilendirmeyen konularda başınızı şişirdiğim zamanlarda beni hiç yorulmadan ve şikayet etmeden dinlemekle kalmadınız, bana her birinizin kişiliği kadar özgün olan farklı bakış açıları da getirdiniz ve ben aklımda beliren onca karanlık düşünceleri sizin bakış açılarınızla aydınlatabildim. Biliyorum, eninde sonunda canım ne isterse onu yapıyorum ama bir sonraki adımımı sizden öğrendiğim derslerle daha iyi atabiliyorum hep.

Sonra kimseye anlatamadığım, utandıracak kadar can sıkıcı olaylardan beni çekip alışınız yok mu? Sizinle bir ütopyanın gerçekten var olduğuna inanacak hale geliyorum. Yalnızca sizlerin olduğu, canımızı sıkan, bizleri üzen, kıran, aynaya farklı baktıran, bizleri utandıran kimsenin olmadığı, acı düşüncelerin olmadığı bir ütopya... Gerçek değil tabii, ama sizinle öyle işte. Hiçbir şeye değişmem.

Hiç beklemediğim anda neye ihtiyacım olduğunu hissedip söylemeniz bir de. Nasıl yaptığınızı hala bilmiyorum ama ben de sizin için aynı şeyi yapabilmeyi istiyorum. Canınızı acıttığını dile getiremediğiniz dikenleri elimle koymuş gibi bulup çıkarıp atmak... Çünkü size olan minnettarlığımı benim için siz neyseniz sizin için de o olarak göstermek istiyorum. Hayır, yalnızca minnettar olduğum için değil. Bir arkadaş olarak benim en iyi versiyonumu hak ettiğiniz için...

Teşekkür ederim.

Beni önümüzde uzun yıllar olduğuna inandırdığınız ve onlara umutla, hevesle bakmama yardım ettiğiniz için.

Kameranın karşısına geçip saçma sapan şeylerden bahsederken, hayatın içinde koşturup başkalarının utanç verici şeyler bulacağı ama benim tüm kalbimle yapmak istediğim şeyleri yaparken bana her zaman ve her zaman destek olduğunuz için.

Kendime güvenmenin bu dünyadaki en güzel his olduğunu bana güvenerek gösterdiğiniz için.

Aynaya bakarken beynimi yiyen kurtçukları öldürdüğünüz için.

Kendimi güzel bulmama yardım ettiğiniz için.

Bana hayatımın baş karakteriymişim gibi davrandığınız için.

Beni kendimin daha iyi bir versiyonu olmaya teşvik ettiğiniz için.

Bu hayatı beraber yaşamak istediğiniz için ve bunu isteyip istemediğinizi sorgulatma ihtiyacı hissettirmediğiniz için.

Benim için neyseniz, sizin için o olmak istiyorum.

Teşekkür ederim.

2021'i her şeye rağmen çok ama çok güzel bir yıl kıldığınız için.

Sizinle bu çılgın seneyi yiyip bitirmek çok güzeldi. Karnım doymuş, tadı damağımda kalmış olarak kalkacağım bir sonraki masaya geçmek için.

Sizi seviyorum.

Hem de çok.

Biliyorum yine çok konuştum.

Ama siz hiç öyle demezsiniz bana.

Hep tam konuşmam gerektiği kadar konuştuğumu hissettirirsiniz.

Teşekkür ederim.

En güzel 2022'ye...

Yakanızdayım,

Mavi