Angry Mom - Mavi dünyanın kara lekesi mi, kara dünyanın mavi penceresi mi?

Merhaba dostlar.

Bu yazıyı yazmak için neredeyse bir haftadır bekliyorum, gerçekten çok sıkışık durumdayım ehehe. Çılgın gibi çeviri işlerim var, çünkü depresyonum tuttu ve hepsini biriktirdim. Onlarla uğraşırken eh bir de akraba ziyaretleri sıklaşırken anca vakit buldum.

Normal bir dizi olsa ikinci günde çoktan vazgeçmiştim ama Angry Mom kesinlikle mavilenmeyi hak ediyor o yüzden sizi bundan mahrum bırakmak istemedim ve kendimle savaştım.

İşte geldim buradayım, ben bu işte ustayım diyerek girizgahı da yapmış bulunmaktayım.

Angry Mom'ı izleme kararını çok ani bir şekilde aldım. Birincisi okul dizisi izlemek istiyordum, ikincisi gülmek istiyordum -çünkü malum depresyon falan- üçüncüsü de aşk kusan bir dizi olmasını istemiyordum. Liste liste dizi ismi okuduktan sonra aklımda Anrgy Mom'ın adı yanıp sönmeye başladı. Zamanında bir arkadaşım izlerken önermişti, ben de çok ilgilenmeyip "hıı tamam bakarım ya bir ara" demiştim. O bir arayı çok güzel yakaladım, çok süper oldu.

Angry Mom Jo Kangja isimli baş karakterin kızıyla kavga etmesiyle başlıyor. Bu tatlı kız Oh Ahran, annesine onu annesi olarak istemediğini açık açık söylüyor ve yolun ortasında kavga ediyorlar. Sonra Oh Ahran, arkadaşlarının annesini görmesinden utandığını söyleyerek kadını orada bırakıp arkadaşıyla beraber dönüyor eve. Annesi de biraz oyalandıktan sonra peşinden gidiyor.

Eve gelince haliyle çok üzgün oluyor ve kızıyla konuşmak istiyor, odasına girdiğinde kızı uyur halde buluyor. Eh ana yüreği, kıyafetlerini bile çıkarmadan yatmış olan kızını sevmek için yaklaşıyor kadıncağız. Yorganı çekiştirirken bir de ne görsün! Kızının bütün vücudu morluklar içinde. Panikle bağırarak kızını uyandırıyor. Kızı ne dese beğenirsiniz, seni ilgilendirmez diye bağırıp çağırıyor annesine.

Meğer bizim Oh Ahran bazı sebeplerden dolayı okuldaki iljinlerden şiddet görüyormuş. Iljinlerden tiksinen biri olarak bu diziye nasıl katlandığımı merak edebilirsiniz, ama merak etmenize gerek yok çünkü iljin-kurban ilişkisinden çok uzak bir diziydi.

Jo Kangja kızını korumak adına Milli Eğitim Bakanlığı'na, polise, okula giderek şikayette bulunmak istiyor ama şiddet gören kızı kendisiyle iş birliği yapmadığı için ne polis ne bakanlıktakiler bu kadına yardım ediyorlar. Kaldı ki okulda da zengin olanın borusu öttüğü için ve Oh Ahran'ı dövme talimatını verenler de zenginlerden olduğu için hiçbir şey yapamıyor Jo Kangja. Böyle çaresizce debelendikten sonra şu an mafya olan eski bir arkadaşının yardımıyla okula öğrenci olarak giriyor. Bu sırada da kızı hastanede yatıyor.

Okula Jo Bangwol adıyla giren bu kadıncağız olan biteni tek tek çözüyor, ama öyle güzel çözüyor ki heyecan asla doruktan inmiyor.

Dizinin bütün ana karakterleri aynı derecede sevilesiydi. Kötü karakterleriyse sevmek imkansızdı.

Dediğim gibi okulda olan olaylar yalnızca öğrenciler arasında gerginliklerden kaynaklanmıyordu. İşin içine öğretmenler, müdürler hatta devlet büyüklerinin bile karıştığı kocaman bir olaydı bu. Haliyle çoğu yerde sinirden midem bulandı, bazen o kadar gerildim ki tüylerim diken diken oldu ama gelin görün ki dizinin en güzel yanı tüm bu olayların içinde maşa olan güzelim çocukların masumluklarıydı. Yalnızca arkadaşını korumak isteyen Ahran, baba sevgisini hiç tatmamış Sangtae, içlerinde birer cici kız olan kötü kızlar Junghee ve saz arkadaşları, hayatında bir kıza dokunmamış olan masum Bokdong ve daha bir çokları...

Bunların yanında en az onlar kadar masum olan, onlara yardım etmeye çalışan bir öğretmen de vardı. Park Noah! Başlarda gereğinden fazla masumdu, hatta hiçbir şeyden haberi yok gibiydi. Ama sonra müthiş bir kararlılıkla kendini toplayarak bütün öğrencilerin ve annelerin gözdesi oldu. Haksızlığa göz yumamayan namuslu ve şeker öğretmenimiz, sizi seviyorum ehehe ^^

Şimdi size özel olarak dizinin en sevdiğim karakterinden bahsedeceğim: Go Bokdong!

Bu dünyanın en maviş, en iyi kalpli, en masum serserisi bu çocuk olsa gerek. Bütün dizi boyunca çılgınca "Go Bokdong! Go Bokdong! GO BOKDOOOONNNG!!" diye bağırmama sebep oldu kendisi. Çünkü içimi cız ettirip durdu.

Kendisi Oh Ahran'ın okul arkadaşı ve Oh Ahran'la bu yazıda adını geçirirsem spoiler vermekten kendimi alamam diye korktuğum arkadaşına dayak atan çocuğumuz olur. Buna rağmen yaptıklarından ve yapacaklarından pişmandır. Bilirsiniz işte, herkes yapmak istemediği şeyler yapar. Bokdong da istemediği şeyler yaptı. Ama onun altın kalbi hep aynıydı. Kendisini tanıtmak için kullandığı bu ekran görüntüsünü özellikle seçtim. Eğer izleyecek olursanız ya da izlediyseniz nedenini anlayacaksınızdır. Bu sahne beni hıçkırıklara boğmuştu.
Dizi "güçlü kötü adamlar"ın ve "kötüyü koruyan yasalar"ın getirdiği bütün karamsarlığa rağmen parıl parıl bir diziydi, evet çok ağladım ama gülmekten de kendimi alamadığım çok zaman oldu.
Bir kere anneleri yaşında bir kadını akran zannedip onu seven ya da ona düşman kesilen gençler vardı. Kendisinden büyük olan birine öğrenciymiş gibi davranan şapşal bir öğretmen vardı. Ah bir de Jo Kangja'nın arkadaşı ve onun "kardeşleri" vardı.
Bu dizinin tadı tuzu, her şeyi kusursuzdu bence. Üstüne üstlük bir Kore dizisinden bekleyemeyeceğiniz şeyler de vardı.
Örneğin gergin sahnelerde çalan enerjik müzikler vardı ve bu bütün atmosferi düzeltiyordu, dizinin fon müzikleri harikaydı. Eğer bu müzikler olmasaydı tipik kasvetli bir Kore dizisi olmaktan öteye gidemezdi.

Şimdi size bir sır vereceğim yaklaşın. Bu sırrı bilirseniz bazı dizilerin neden hiç ama hiç sıkmadığını anlamış olursunuz.
Biz bu sırra kimya diyoruz.
Evet, oyuncular arasındaki kimyadan bahsediyorum. Eğer bir dizinin oyuncuları iyi anlaşıyorsa o dizinin sıkıcı olması gibi bir durum söz konusu olamaz. 
Angry Mom'ın oyuncuları da gerçekten çok iyi anlaşıyorlarmış, instagram hesaplarında kısa bir yolculuk bile bunu anlamama yetti. 
Haliyle kendileri gibi güzel bir iş koymuşlar ortaya, size de mavilemek düşsün lütfen.
Ayrıca dizide tahmin edemeyeceğiniz dönüşler vardı ki heyecanın dorukta olmasının en büyük sebebi buydu. Bir yerden sonra insan "Eh tamam artık dizi bu şekilde gider her şeyi öğreniriz sonra sonu da şöyle olur" gibi şeyler düşünüyor ama dizi her bunu düşündüğümde farklı bir tarafa döndü ve ben bir süre sonra kafamda oluşturduğum sonu da istediğim sonu da unuttum,dizi ne olduğunu anlamadan bitti.
Ama dizinin sonu tam kıvamındaydı. Bugüne kadar izlediğim en gerçekçi Kore dizilerinden biriydi ve sonu da gerçekten gerçekti. Tabii işin içine biraz da pembe katılmıştı çünkü dizide olup bitenler Kore'nin ve Koreli öğrencilerin içinde yaşadığı gerçek dünya olduğu için onlara biraz umut verilmek istenmişti. Bunu daha en başından anlayabiliyordum.
Yine de gerçekçiliğinden taviz vermeyen müthiş bir diziydi Angry Mom.
Dizinin senaryosu 2014'te yapılan bir senaryo yarışmasıyla seçilmiş, yani yıllardır bu sektörde deli gibi dizi yazan yaratıcılığı tükenmiş senaristleri sollaması ve bu kadar taze olmasının bir diğer sebebi de buydu.
Bu arada yazının başında Oh Ahran'a tatlı kız deyip "annesinden utandığını söylüyor" diye devam etmiştim, hatırladınız mı? Dikkatinizi çekti mi bilmiyorum ama çekmesini istedim. Oh Ahran gerçekten çok tatlı ve zeki bir kız. Sadece biraz bunalmış. Eh okulda habire dayak yemek kolay bir şey değil sonuçta. Yani o da annesini çok seviyor, kendine göre sebepleri var.
Tıpkı bu dizide annelerini çok seven diğer çocuklar gibi.
Dizi bütün bu "büyük güçlerle savaş" işinin yanı sıra anne çocuk ilişkisine de çok güzel değinmişti ve dizinin sonunda babanın önemi de başarıyla vurgulanmış olup "biz anneleri övüyoruz ama babanızın da kıymetini bilin" mesajı verilmişti.
Senarist gerçekten çok bilinçli ve zeki biri anlaşılan. Seni seviyorum senarist. Annelerin yalnızca kendi çocuklarını değil bütün çocukları düşünebildiğini ve düşünmesi gerektiğini gösterdiğin için teşekkürler.

Aslına bakarsanız bu analiz bekleterek ve parça parça yazdığım ilk analiz olduğu için biraz tuhaf olmuş olabilir ama benim hayaletlerim alacağını almıştır diye düşünüyorum.
Bu dizi öyle mavi ki mutlaka mavilemelisiniz. Size zevk vermese bile pek çok şey öğreteceğine adım gibi eminim.
Şu an bu diziyle ilgili tek sorunum bütün şarkılarının çok iyi olması, seçemedim açıkçası. O yüzden size bütün bir albüm getireceğim. Bir şeylerle uğraşırken fon müziği olması için mükemmel bir albüm bu! Bence diziyi izlemeniz için sizi tavlayabilir o yüzden çekinceleriniz varsa bile en azından albümü dinleyin.
Umarım çok sıkıcı bir yazı olmamıştır ve hiçbir şey atlamamışımdır.
Mavileyin bu diziyi, seveceksiniz!
Mavi kalın, mavi mavi öpüyorum sizi.