Q10 - Mavi Robotlar Ağlar

Son 24 saat içindeki üçüncü yazım olacak evet. Ama beynim aşırı yüklemeden çökmeden önce bunları birisine söylemeliyim.

Ben Q10'i izledim.

Kaku Kento oynuyor diye, insanlar çok beğenmiş diye izledim hem de. Dizi bittiğinde ise onu bu kadar küçümseyebildiğim için pişman olmuştum.

Hayatınızın monotonlaştığını iliklerinize kadar hissettiğiniz dönemde insan şeklinde bir robot bulsanız ne yapardınız?

Fukai Heita tam da öyle bir dönemde buldu Q10'i. Onu yanlışlıkla çalıştırdı ve onun sahibi oldu. Adına da Kyuuto dedi.

Çılgınca ama Kyuuto ağlayabilen, utanabilen bir robottu. Fazlasıyla insan gibiydi yani. Aşırı sevimli, saf, kalbi olmamasına rağmen kalbi olanlardan daha iyiydi. Fukai'nin zayıf ama temiz kalbi ona çabucak alıştı, benimsedi.

Üzgünüm, ama bu bir aşk dizisi değil.

Evet, aşk var. Ne zaman olmadı ki zaten? Ama aşktan çok daha büyük, çok daha değerli bir şeylerin dizisi bu.

Parmaklarım bu yazıyı yazmamak için direniyorlar. Çünkü gerçekten güzel şeyler bulduğumda insanlardan kıskanırım. Bu diziyi kimse izlememeli, ona hak ettiği değeri veremeyecekler. Kimse benim hissettiklerimi hissedemeyecek. Yalnızca bir diziymiş gibi davranacaklar ona. Ama Q10 yalnızca bir dizi değil. Tıpkı Kyuuto'nun yalnızca bir robot olmadığı gibi.

Her bölümünde bambaşka şeyler öğrendiğim bir ders kitabıydı. Size yemin ederim bu dizinin öğrettiklerini okulda öğrenemezsiniz.

Muhtemelen yaşayarak da öğrenemezsiniz, çünkü insan her gün bir robot bulamıyor sonuçta değil mi? O halde, bu diziyi izlemeye ne dersiniz?

Ne öğrendim de böyle konuşuyorum diye merak mı ediyorsunuz?

Dizideki en güzel replik benim için söylesin size: "Şimdi bile göremediğim şeylere inanıyorum. Bir gün kendi gözlerinle göreceksin, inandığın şey mutlaka gerçek olacak."

Biz göremediğimiz şeylere inanırız. İnanın. İnandığınız şeyleri görebileceğinize...

Yine fazla bir şey söyleyemedim bu diziyi izlemeniz için. Dediğim gibi izlemenizi istemeyecek kadar sevdim ve kıskanıyorum. Yine de umarım kararınız bu diziyi izlemek olur. Dizinin muhteşem müziği inandıklarımıza gelsin. Mavi kalın.